Günün stresi, trafik, aile ilişkileri, geleceğine yön verecek kararlar ve bunlara benzer birçok önemli konu gün içinde sürekli beyni meşgul ediyor. Mental açıdan biriken bu yorgunluktan kurtulmanın artık ispatlanmış bir yolu var, o da “Koşmak”.  nymag.com adlı internet sitesinde Melissa Dahl koşmanın zihni yenileme üzerine etkileri üzerine önemli bilgiler içeren bir yazı kaleme almış.

“Burada yazdıklarımız koşucular arasında artık klişeye dönüşmüş olsa da yeni başlayanlar veya başlayacak olanlar için altın değerinde bilgiler içeriyor. Bu bilgilerin en değerlisi ise; koşmanın sadece vücudunu sağlıklı kılmakla değil zihnini yenilemekle de bağlantılı olmas��.Yeni fikirler üretme ve yaratıcılık konusunda köşeye sıkışmış mı hissediyorsun? Sadece koş!Yaşamını derinden etkileyecek iki karar arasında mı kaldın? Sadece Koş!

Bazı zamanlar üzgün, bazen canın sıkılmış, bunalmış, hatta hissizleştiğini bile düşünyorsan kendine gelmek için yapabileceğin en iyi şey; koşmak!

Yazar Joyce Carol Oates, New York Times’daki köşesinde okuyucularına “koşarken zihin de vücutla beraber hareket eder… Beynimiz, ayaklarımızın ve kollarımızın ritmine ayak uydurur” diyor. Film yapımcısı Casey Neistat ise Runner’s World’e yaptığı açıklamada koşmanın ona zihin açıklığı getiren tek şey olduğundan bahsediyor ve ekliyor “Son sekiz yıldır aldığım tüm önemli kararların öncesinde koşu yaptım”.  Ancak bu konuyu en iyi açıklayan kişi The Joy of Running kitabında durumu anlatan koşucu Monte Davis, ” Hem koşup hem de kendinize üzülmek zordur. Uzun bir koşudan sonra zihin saatlerce berrak kalır” diyerek konuya basit ve etkili bir şekilde açıklık getiriyor.

Kendinize inanarak yapacağınız iyi bir çalışma bazen yepyeni bir insan gibi hissetmenizi sağlayabilir. Son yapılan araştırmaların sonuçları bu hissin doğru olabileceğine işaret ediyor! Nörolojide alanında yapılan 30 yıllık araştırma, egzersiz ve zihinsel açıklık arasında kuvvetli bir bağ olduğunu gösteriyor. Bugüne kadar nöroloji dalının dehaları bile nöronlarımızın sayılı olduğunu, ve yetişkinliğe ulaştıktan sonra yeni nöronların üretilmediğini düşünüyordu. Ancak, hayvanlar üzerinde yapılan araştırmalar nöronların ömür boyu üretildiğini gösteriyor ve yeni nöronların yaratımını tetikleyen tek aktivite de tempolu egzersizmiş gibi görünüyor. American Academy of Clinical Neuropsychology’nin başkanı Karen Postal bu teoriyi destekleyerek “Bildiğimiz tek tetikleyici tempolu egzersiz” diyor.

Bu durumla ilgili etkileyici olan başka bir şey ise yeni hücrelerin beynin öğrenme ve hafızayla ilgili olan bölümü olan hipokampus’ta ortaya çıkması. Bu da, egzersizin hafızayı geliştirdiğini öne süren çalışmalara açıklık getirebilecek bir bilgi. 30 – 40 dakikalık bir egzersiz sonucunda, yeni beyin hücreleri doğmaya başladığını dile getiren Karen Postal, bu hücrelerin beynin hafıza bölümünde ortaya çıktığını belirtiyor. Ayrıca beyinde koşu sonrası gözlemlenen başka etkiler de var. Düzenli olarak 30-40 dakikalık koşu yapan kişilerde, beynin ön lobuna giden kanın arttığı görüldü. Ön lob, odaklanma, konsantrasyon, amaç koyma ve zaman değerlendirme gibi özelliklerle ilişkilendiriliyor.

Beynin ön lobu aynı zamanda duyguları düzenlemekle de görevlidir. Harvard’ta psikolog olarak çalışan Emily E. Bernstein, koşunun duygular üzerindeki etkisini görmek için bir test yaptı. İnsan duyguları üzerine çalışan araştırmacılar arasında klasik bir yöntemi kullanan Bernstein, 1979 yapımı The Champ filminin son sahnesini katılımcılara izletti.

Sahneyi izlemeden önce, 80 katılımcının bir kısmı 30 dakikalık koşu yaparken, diğer kısım sadece esneme hareketleri yaptı. Sonrasında, filmi izleyip filmin onları ne kadar üzdüğüyle ilgili sorular soran bir anket doldurdular. Bundan sonra, 15 dakika bekleyip nasıl hissettikleriyle ilgili bir anket daha doldurdular. 30 dakikalık koşu yapanlar, yapmayanlara göre duygusal çöküntüden daha hızlı kurtuldu.

Son olarak, her koşucunun cevaplamaya çalıştığı ‘O kadar yol koşarken ne düşünüyorsun?’ sorusunun cevabını en iyi Haruki Murakami veriyor. ‘Bazen koşarken düşünüyorum. Bazen de düşünmüyorum. Gerçekten fark etmiyor. Sadece koşuyorum. Hiçlikte koşuyorum. Ya da şöyle diyeyim, Koşuyorum çünkü hiçliğe ulaşmaya çalışıyorum.'”

Kaynak: nymag.com